Ikmoethetevenkwijt > Teveel
Teveel
Ik kkan eigenlijk geen categorie kiezen, het is alles tegelijk. Ik voel zoveel en heb zoveel werk met dat te verwerken en te proberen te kaderen dat ik er gans wanhopig van word. Ik pas niet in deze wereld en wou gewoon dat ik niet bestond. Ik ben doodsbenauwd van al die dingen die me overspoelen en elk mooi ding is zo kort en tijdelijk en mijn levensvisie is ook maar een illusie.. ik wil het liefst niet bestaan want bestaan doet teveel pijn. … Zelfs aan mijn doodswens kan ik niet werken want heb twee prachtige kinderen die ik niet kan opzadelen met het verhaal van een mama die uit het leven stapte. Dus doe ik verder met de moed der wanhoop en een glimlach waar niemand zo’n pijn achter ziet…
Ik ken het gevoel… ik kan je aanraden om te beginnen met de glimlach weg te laten en de tranen eens te laten komen. Of neem iemand in vertrouwen waarmee je kan praten. Partner, vriend(in), therapeut, huisarts, … Het is best ok om die dingen te voelen, je bent niet de enige daarmee, ik heb daar ook gezeten. En dan lijkt er geen uitweg maar dat is er wel. Stap voor stap. Niet in deze wereld passen is heel herkenbaar. Maar dat lijkt alleen maar zo omdat je het zelf even niet meer ziet. Begin met eerlijk te zijn tegen je omgeving hoe je je voelt en dan zal je merken dat je al veeeeel minder wanhopig zal zijn. Gedeelde smart is halve smart! ?
Hoop dat het beter met je gaat, zie het ook niet meer zitten en positief denken is oh zo moeilijk maar we moeten erdoor. Veel steun