Het moet eruit: ik deed abortus
Eigenlijk ben ik boos, verdrietig en schaam ik me tegelijkertijd. Maar ik moet het de wijde wereld insturen en vertellen… ik deed abortus. Ik heb dus eigenlijk 2 kinderen. Eentje dat leeft, en ander dat gestorven is. Meer dan 2 jaar verstopte ik dit voor mezelf en mijn omgeving. Niet dat niemand het wist, maar ik durfde de pijn en verdriet ervan niet te voelen. Vandaag wel. Ik voel zoveel verdriet en boosheid, vooral tegenover mijn ex-partner die het kind niet wilde. Ik eigenlijk wel. Dolverliefd was ik op hem en toen ik per ongeluk zwanger was zei hij dat hij eigenlijk niet gelukkig met me was, Hij zag hem niet met mij samen in de verre toekomst. Ik was te druk, te veel, vroeg te veel aandacht. Maar met een partner dat me niet wilde, wilde ik ook geen kind grootbrengen. Dus deed ik het, Verstandige beslissing. Maar wel eentje dat me van mezelf helemaal verwijderde. Al geruime tijd ben ik gedisconnecteerd van mijn gevoel en mezelf en heb ik moeite met mij terug te vinden. Vandaag weet ik waar ik mezelf ben kwijtgeraakt: toen ik in de abortuskliniek de ingreep onderging. Toen gebeurde er iets, ik trad uit mijn eigen lichaam. Vandaag heb ik mijzelf weer gevoeld. Heel dichtbij. En verdorie, ik laat mij NOOIT ofte nooit meer iemand anders zo’n dingen beslissen voor mij. Vanaf nu doe ik wat goed VOOR MIJ voelt, niet voor wat het beste is voor de ander, hoe graag ik die ook zie. Niet om te pleasen. Ik geef mijn eigen niet meer weg. PUNT.
Waw ! Je straalt de kracht uit die je leerde uit deze levensles! Knap!