Ikmoethetevenkwijt > goed voor even
goed voor even
Ik heb soms het gevoel dat ik voor mijn vriendinnen goed ben als klankbord, voor (nachtelijke) paniekaanvallen op te vangen, voor allerhande advies en eindeloze steun. Met plezier typ/geef ik opbeurend advies, geef (virtuele) schouderklopjes en sta altijd klaar voor een babbel. Helaas is het omgekeerd niet waar, de zeldzame keren dat ik een dipje heb wordt er flauwtjes op gereageerd, komt er geen steun, en gaat het al snel weer over iets anders. Dit maakt me soms zo diep ongelukkig.
Herkenbaar. Hier net van hetzelfde. Eigenlijk heel erg
Ik merkte dat een soort onverschilligheid ontwikkelen het best werkt. Alsof je een onzichtbaar schild hebt waar al die problemen vanaf glijden. Zo kan ik weer slapen ’s nachts en voel ik me helemaal niet gekwetst als de persoon in kwestie geen aandacht terug toont. Een soort dagboek voor je eigen gedachten helpt ook enorm.
Dat zijn geen echte vrienden/vriendinnen, en al helemaal niet goed voor je mentale gezondheid op lange termijn..